hulp in huis

sinds kort zijn we er over na aan het denken om hulp in huis te nemen. het heeft ons twee en een half jaar geduurd om zeker te weten of we dit willen doen ja/nee. ja dus en we zijn onze zoektocht al begonnen. we komen uit een land waar het heel ongebruikelijk is om hulp in huis te hebben. ik krijg ook steeds vragen als: 'weet je het zeker?, je kunt toch ook gewoon een oppas regelen?, dan heb je helemaal geen privacy meer, wat als het niet goed gaat, ze haar werk niet goed doet?' etc. maar men vergeet een ding, wij zijn hier met z'n drietjes. we hebben geen enkel familie-lid/hele goede vriend om ons heen waar we op terug kunnen vallen. de enige reden voor ons om hulp in huis te halen is zodat we voor onszelf ook wat meer vrijheid creeeren. dat papa en mama ook eens wat vaker met z'n tweeen wat kunnen doen (uit eten, naar de bioscoop, winkelen, met vrienden wat gaan drinken) en een andere grote reden is, ik wil weer gaan werken. dan is het erg fijn om iemand in huis te hebben waar je op kan rekenen. zodra annissa uit de creche komt is er opvang.

ik had al aan vrienden gevraagd of ze voor mij rond konden kijken, wie weet dat zij weer wat hoorde. ondertussen had ik ook een oproep geplaatst op expatkl.com. en daar kreeg ik twee reacties op. afgelopen zondag om 12.00 uur kwam de eerste dame genaamd 'dulani'. ze kwam uit sri lanka. ze kwam heel aardig over. nadat ik in het kort had vertelt wat wij precies zochten vertelde ze mij dat zij niet dulani was maar minthi, een vriendin van dulani (?). ze legde uit dat dulani niet inwonend wilde zijn waardoor ze haar vriendin had voorgedragen. een heel vaag verhaal! ik had ook meteen zoiets van: 'jij gaat het niet worden'. het voelde meteen niet goed meer of zo.

om 15.00 uur zou ester komen, een wat oudere vrouw uit de filippijnen met veel ervaring. ze kwam samen met twee nichtjes. ze leek me heel erg aardig en betrouwbaar alleen beheerste ze de engelse taal niet goed genoeg. in het korte gesprek wat wij hadden moest ze meerdere malen aan haar nicht vragen wat ik nou precies bedoelde. wat ik erg belangrijk vind is dat er geen onduidelijkheden ontstaan tussen jou en de hulp. zij zou voor annissa zorgen op de momenten dat wij er niet zijn. en wanneer zij jou dan niet begrijpt kan dat problemen opleveren. ik vroeg haar of ze een referentie had waar ik naartoe mocht bellen want legde ik uit vond het wel belangrijk om te weten hoe haar huidige gezin over haar dacht. ze werkte op dat moment voor een zweeds gezin die weer terug zouden gaan naar de zweden. zodoende dat zij op zoek was naar een nieuw gezin.

de volgende dag ben ik met de referentie van ester gaan bellen. en ik legde uit waarvoor ik precies belde. de dame aan de andere kant van de lijn vertelde dat zij helemaal niet ging verhuizen maar nog zeker een jaar in KL zouden blijven! ik was helemaal verbaasd. ze zei dat ze ester had ontslagen omdat ze helemaal niet haar werk goed deed. ongelooflijk vind je niet? wat dacht ester toen ze mij haar referentie gaf? dat ik niet achter de waarheid zou komen? anyways, ik heb de zweedse vrouw hartelijk bedankt voor haar info en heb meteen ester opgebeld. die ontkende het volledig. toen heb ik haar heel vriendelijk gezegd dat ik niet met haar in zee wil en op zoek ga naar iemand anders.

gisterenmiddag had ik afgesproken met edith, ook wat oudere vrouw uit de filippijnen. heel kort met haar gesproken maar ze kwam betrouwbaar over. mochten wij haar aannemen moet ik wel al het papierwerk zelf gaan regelen (werkvergunning, verzekering etc.) en dat schijnt echt een gedoe te zijn. dus om een lang verhaal kort te maken, ik heb een telefoonnummer van een agent die dat allemaal voor jou doet. zij vind geschikte kandidaten voor jou, daarmee heb je allemaal een gesprek en dan maak je jouw keuze. alle administratie word door haar gedaan. maandag ga ik maar eens bellen met deze instantie want om zelf op zoek te gaan is niet echt een aanrader!

later meer!