update

we wonen hier nu bijna vier maanden en ik kan zeggen dat we ons leven al helemaal op poten hebben. in die korte tijd hebben we o.a. een auto gekocht, annissa gaat inmiddels 5 ochtenden per week naar de creche, ik breng/haal didi van/naar kantoor, ik breng/haal annissa van/naar de creche, rij overal naartoe, ons huis is zo goed als ingericht, we weten de plekken te vinden, maken steeds meer vrienden, beginnen onze buren steeds meer te kennen, heb een fantastische hulp die 2 ochtenden in de week komt schoonmaken en past op annissa wanneer we ergens naartoe moeten, we gaan 3x per week naar de sportschool. 

we voelen ons hier heel erg thuis maar dat is ook niet zo moeilijk wanneer je een heerlijk huis hebt met lekkere tuin, alle deuren open kan zetten en je een warme bries voelt, de katjes in en uit kunnen lopen wanneer ze daar zin in hebben, annissa elke dag in haar pierenbadje kan spelen.

het heeft wel even geduurd voordat het huis weer helemaal werkte. dit huis had meer dan een jaar leeg gestaan dus je moet je voorstellen dat het een soort van motor is die opgestart moet worden. uit alle kranen kwam bruin water, en het duurde een heeeeele poos voordat het verdween, het was hier heel erg smerig en ook al hadden ze het een paar keer schoon gemaakt, het bleef vies. er moest gewoon weer geleefd worden. nu nog steeds lopen we elke keer tegen dingen op die we moeten accepteren. zoals: ineens geen water meer hebben want er is 'ergens in de buurt' onderhoud gaande is, ineens geen elektriciteit meer hebben want een kabel is onder de grond opgeblazen (overbelast), geen internet hebben <-- je belt 100 x naar een helpdesk en er gebeurt niks, je hebt een afspraak gemaakt met een elekrticien en hij komt gewoon niet opdagen, belt ook niet af of zo....dat is hoe het er hier aan toe gaat. in het begin konden we ons er heel erg over opwinden maar ik moet zeggen dat we steeds meer maleisisch beginnen te worden. het is veeeel te warm om je druk te maken :-)

KL

KL is de benaming die men hier in azie voor kuala lumpur heeft. men is dol op afkortingen! we wilden toch wel graag weg uit singapore en prompt werd didi benaderd door het saatchi&saatchi kantoor in KL. ze wilde heel graag dat didi bij hun kwam werken. hij kende daar al een aantal mensen en had daar een goed gevoel bij. maar hij wilde eerst een kijkje nemen op het kantoor en praten met de baas. prima, wij gingen gezellig mee :-). we logeerden in 'le meridien' dus we genoten er ontzettend van! we bleven een weekendje dus als didi klaar was konden we samen nog dingen ondernemen. we hebben toen goed kunnen proeven van het leven daar en zodoende konden we kijken of wij daar wel konden aarden. daar waren we het beide in een keer over eens: JA! ondertussen was didi aan het onderhandelen over zijn contract en zijn we nog een weekend terug gekomen. dit keer om naar ons toekomstige huis te zoeken. onze makelaar kregen we toegewezen via saatchi&saatchi. 

omdat we in een apartement hadden gewoond wilden we dit keer toch wel heel graag in een huis gaan wonen. dat was de opdracht voor onze makelaar natalie ong. ik heb de eerste ronde alleen gedaan, annissa ging natuurlijk mee. maar didi had dat weekend ook allerlei besprekingen. dus ons plan was dat ik zoveel mogelijk huizen zou bekijken. de leukste drie zouden we dan de volgende dag nog een keer bekijken en dan zou didi mee komen. zo gezegd zo gedaan! waar die makelaars goed in zijn is jou huizen te laten zien die boven jouw budget liggen. maar het laatste huis was 'm + de prijs was goed! we voelde het meteen toen we de auto parkeerden. we kregen een rondleiding en we waren op slag verliefd. het had zo'n goede sfeer, het voelde zoooo thuis dat we heel snel de beslissing hadden genomen. onze nieuwe adres zou no. 90 jalan setiamurni 1 in damansara heights worden! 

daar gingen we weer: verhuizer zoeken, alle abonnementen opzeggen, katten naar een pet-hotel en zij zouden het vervoer regelen, werk-vergunning regelen and the list goes on and on and on and on...om een lang verhaal kort te maken, alles is goed verlopen. 16 december kregen we de sleutel, en op dezelfde dag kwamen al onze spullen (zowel uit singapore als uit amsterdam) tegelijk aan. eindelijk hadden we onze meubels en andere spullen, die we twee jaar in amsterdam hadden achter gelaten op de wibautstraat, weer bij ons. nu was ons huis echt compleet! drie dagen later gingen we lekker op vakantie naar nederland en op 5 januari 2008 begon ons leven hier pas echt.

welcome to singapore

22 november vroeg in de ochtend kwamen in onze nieuwe woonplaats aan. we waren hartstikke moe maar klaarwakker door de adrenaline. de eerste twee weken zouden we in een service-appartment verblijven. we werden opgehaald door een shuttle-bus van het service-appartment 'frasier place'.  we hadden wel 8 grote tassen/koffers bij ons met al onze zomerkleding/schoenen etc. we hadden een lekker groot apartement: huiskamer, keuken, 3 slaapkamers en twee badkamers. voor didi was het ideaal want zijn kantoor was nog geen 10 minuten lopen (hier in azie is dat nog steeds veel want het is bloedheet!) de eerste paar dagen waren we echt twee sponzen die alles in ons opnamen. en langzaam begin je te wennen. 

als didi aan het werk was ging ik met onze makelaar vivian op zoek naar een woning. ons plan was om voor kerst een huis te hebben gevonden. en dat lukte ook nog! ons nieuwe adres was: 381 tanglin road, unit 09-04. het was een prachtig appartement, op de negende verdieping, met een vrij uitzicht. we konden de hoge gebouwen aan orchard road zien. het apartement was gemeubileerd aangezien wij niet al onze spullen mee konden nemen. en daar hebben we heel lang aan moeten wennen. want alles wat daar stond was absoluut niet onze smaak! uiteindelijk hebben we veel kunnen veranderen en voelde het echt als ons thuis. m'n zwangerschap liep ook prima en op 27 maart is annissa marsada sutisna geboren in het mount elisabeth ziekenhuis.

in de twee jaar dat we daar hebben gewoond hebben veel vrienden en familie ons bezocht. iets wat ontzettend gezellig was maar waar we nog steeds niet aan kunnen wennen is het afscheid nemen. maar daar wen je nooit aan en dat is iets waar je mee om leert gaan.

we zullen altijd een speciale band met singapore houden omdat annissa daar is geboren. maar we zijn toch heel erg blij dat we daar niet meer wonen.  we voelden ons daar niet meer thuis. te veel dingen waar we ons niet goed bij voelden. en daarom kwam de aanbieding die didi kreeg uit kuala lumpur als een geschenk uit de hemel! 

back in the days...

sinds we naar het buitenland zijn verhuisd had ik altijd het plan om ons avontuur eens op papier te zetten. en nu ik dit geweldige fenomeen heb ontdekt ga ik dat nu meteen maar eens doen!

'er was eens'......hahhhah (zoals een sprookje meestal begint!)...

halverwege november 2005: 

ik ben lekker aan het werk op het hoofdkantoor van greenpeace.

voor de mensen die me niet zo goed kennen, ik had mijn eigen catering-bedrijfje opgezet. het heette 'rosalie fooddelivery' en een van mijn klanten was greenpeace international. ik kookte voor tom shaw, een engelse dude met wie ik heel goed kon opschieten. daar stond ik dus fijn te kokkerellen toen didi me belde. we hadden het er wel eens eerder over gehad om in het buitenland te gaan wonen en nu stonden we ineens op dat welbekende punt: 'zal ik het doen of zal ik het niet doen?' hij had zijn cv naar een headhunter in singapore gemailt en hij werd meteen gebeld! er waren veel banen voor hem beschikbaar dus of we even naar azie wilde komen (???) we hoefden er beide niet lang over na te denken en hebben meteen de stoute schoenen aangetrokken.  twee weken later zaten we in het vliegtuig op weg naar kuala lumpur!!! daar had didi zijn eerste sollicitatie-gesprek. we verbleven daar een paar dagen en wanneer didi dan in bespreking zat ging ik fijn de stad verkennen. na kuala lumpur vlogen we naar singapore, hong kong, jakarta en weer terug naar singapore. in alle steden had didi gesprekken. zoals jullie allemaal wel weten zijn we in singapore beland. 

maar wat heel weinig mensen nog wisten was dat we net zwanger waren! dus vlak voordat we die geweldige reis gingen maken zaten we ergens lekker in amsterdam  tapas te eten buiten op het terras en kwam die gigantische twijfel naar boven. 'moeten we het nu wel doen? we krijgen ons eerste kind? willen we niet bij onze familie zijn?' etc etc. maar uiteindelijk waren we daar toch goed uit gekomen. we wisten zeker dat we niet meer zouden gaan wanneer ons kind geboren zou worden. dan is de stap des te moeilijker! 21 november 2005 zou onze vlucht naar ons nieuwe leven vertrekken. dus we hadden een hele korte periode om alles te regelen. didi had zijn baan bij kesselskramer opgezegd is was fulltime bezig om al het papierwerk in orde te krijgen. we moesten een internationale verhuizer vinden, onze katten moesten ook mee..kortom er kwam heel erg veel op ons af. ondertussen was ik nog gewoon aan het werk. ik kookte nog steeds voor greenpeace maar ook voor strawberryfrog (reclamebureau) en daarnaast had ik ook losse opdrachten. dit ben ik toen langzaam gaan afbouwen en moest iedereen inlichten dat ik ermee ging stoppen. 

een paar dagen voor vertrek kwamen de verhuizers onze spullen inpakken. we konden niet alles meenemen aangezien we een beperkt budget hadden. nadat ze klaar waren namen ze alle dozen mee en werd het in een container geplaatst. deze ging dan weer op een vrachtschip en onze spullen zouden gemiddeld een maand onderweg zijn. toen moesten we nog het e.e.a. regelen voor onze twee lieve katjes (yoshi & mitzu). het was zoveel gedoe & papierwerk dat we het niet meer gingen redden voor ons vertrek. omdat ik zwanger was, had ik zo veel hormonen in m'n lijf dat ik bij de gedachten om ze weg te doen al moest janken! (ik ben zo'n watje wat dat betreft hahaha). gelukkig had ik een reddende engel, mijn moeder had een hele lieve collega en zij wilde we zo lang op de katten passen. dus dat hebben we toen gedaan!!! uiteindelijk kwamen de katten anderhalve maand later in singapore aan.

21 november 2005:

THE DAY!!! 's ochtends vroeg op gestaan. een aantal goeie vrienden kwamen langs om afscheid van ons te nemen. en sommige gingen met ons mee naar schiphol. het was me een emotionele bedoeling allemaal! best zwaar beladen allemaal. maar wat wil je, we gaan min of meer emigreren! eenmaal op schiphol waren we best wel met een grote groep koffie gaan drinken, nog even kletsen en dan breekt het moment aan (slik)...afscheid nemen...dit was zwaar en moeilijk maar het moest gebeuren.  iedereen probeerde zich groot te houden maar bij sommige mensen gaat het nou eenmaal niet dus daar vloeide dan ook wat traantjes. daar gingen we dan, op naar ons nieuwe avontuur, inmiddels was ik vijf maanden zwanger dus onze dochter zou in singapore geboren worden. hoe zouden de ziekenhuizen zijn? is de zorg wel  goed? hebben ze daar wel goede doctoren? zoveel vragen die door onze hoofden spookten. ik had het geluk dat ik dat ik verzekerd was bij zilveren kruis. en zij zijn ook voorzien van wereld-polissen. erg belangrijk voor mij als zwangere vrouw! zo hoefte ik me geen zorgen te maken over hoe ik mijn bevalling zou gaan betalen en zo. alles werd prima geregeld! 

nu ik dit allemaal opschrijf herleef ik het weer en dat is ontzettend leuk, helemaal nu we zowat 2,5 jaar in het buitenland wonen en niet eens meer in singapore zijn!

wil je weten wat we hierna allemaal hebben meegemaakt?

lees dan mijn volgende blog!

girls night out

mama is gisterenavond uit eten geweest met een groep vrouwen!

nieuwe vrienden maken jawel! dat is erg belangrijk wanneer je in het buitenland woont.

ik was uitgenodigd door een nieuwe australische vriendin en het leek me wel leuk om daardoor weer nieuwe mensen te ontmoeten. ik mezelf even opgetut, kusje aan didi en annissa, hup in de auto, annissa keihard huilen en riep constant 'mummyyyyyy', en weg was ik. kon eerst geen parkeerplek vinden...eenmaal daar aangekomen zaten de 'ladies of leisure' al aan de champagne! ik deed gezellig mee :-) we waren met z'n tienen en zaten aan een lange tafel. ik zat naast een hele leuke vrouw waar het meteen mee klikte. ze komt uit geneve en woont hier al twee jaar. ze werkt fulltime, is getrouwd en heeft twee kinderen van 8 en 5.  ze vind het hier hartstikke leuk en is zeker van plan om hier nog wel drie jaar te blijven. we hebben ons kapot gelachen, alsof ik haar al jaren kende! het was zo 'ons kent ons' dat we ons dessert met elkaar deelde grappig he?

het leuke van dit soort avonden is dat je met een gemeleerd gezelschap aan tafel zit. wij allen kwamen uit amerika, canada, australie, engeland, geneve en nederland. erg leuk om elkaars achtergrond te horen en hoe iemands leven er uit ziet.  de meeste wonen hier toch al twee jaar. sommige staan ook weer op het punt om te gaan verhuizen. naar verschillende plekken op de wereld (india, vietnam en singapore). dat kan best wel lastig zijn, je vrienden gaan op een gegeven moment weer weg waardoor je of steeds minder vrienden overhoudt of nieuwe vrienden moet gaan maken. 

ik zou graag weer willen werken, voor mezelf beginnen.

een vrouw die ik gisteren ontmoette, heeft weer een vriendin die haar eigen catering runt. 

het loopt heel goed volgens haar en ze gaat mij met haar in contact brengen.

wie weet zou ik bij haar kunnen werken bijvoorbeeld!

ik hou jullie op de hoogte van mijn avonturen hier.

-x-

hello!

my name is rosalie, 30 years old, born in amsterdam from a dutch dad and a moluccan mom, since 2005 happily married, while five months pregnant moved to singapore, mother of our two year old daughter who was born there, and since january this year moved again to kuala lumpur.
Welcome to my new blog!

basically my plan is to write about the things i experience here. that could be meeting new people, going out, find a great new shop...it could be about everything! all is new, a great adventure we have been started, so i'm very excited to keep you posted. 

enjoy!