IK wilde jullie nog wat meer vertellen over mijn wilde plannen om weer een catering te gaan opzetten. het is nu nog maar een idee en heb er met wat mensen over gesproken. maar ik hoor niets anders dan: DOEN EN WEL NU METEEN! of WAAROM BEN JE GISTEREN NIET BEGONNEN?? iets in die trant. ik begin het 'koken in opdracht' steeds meer te missen en ik weet dat er hier in kuala lumpur echt een markt met mensen is die meer geld willen neerleggen voor catering. er zijn hier zoooooveel expats die gewoonweg teveel geld verdienen per maand en ze van gekkigheid niet weten wat ze ermee moeten doen. aan mij geven ghegheghegheghe..in ruil dat ik voor hun een lekker maaltje klaar maak. sounds reasonable don't you reckon?
HET idee is om bij mensen thuis te koken. ik ga eerst met ze praten over wat voor een soort avond het moet gaan worden, wat voor een soort gasten ze ontvangen en zal dan met een menu suggestie komen. ik koop de ingrediënten, kook bij de mensen thuis en zodra men klaar is met eten ik weer fijn naar huis kan gaan. ik wil beginnen om voor kleine gezelschappen te gaan koken. een maximaal aantal van 8 personen of zoiets. kijken hoe dat gaat en bevalt. want ik moet hier ook ervaring op doen in waar ik mijn spullen inkoop, een netwerk moet opbouwen aan contacten, op die manier met iemand zou kunnen samenwerken.
NU ik er zo over aan het schrijven ben maak ik mijzelf weer helemaal enthousiast en weet ik waarom ik het zo graag wil gaan doen. de reden waarom ik drie en half jaar geleden in amsterdam mijn catering ben begonnen. omdat ik het zo ontzettend leuk vind om te koken en om voor mensen te komen. om te zien hoe men geniet van het eten wat ik heb gemaakt, daar put ik heel erg veel energie uit. ik heb nog nooit zoveel genoten van mijn baan als toen. ik had alle vrijheid van de wereld en kon gaan en staan waar ik wilde. mede dankzij mijn lieve didi. want zonder hem had ik het nooit kunnen verwezenlijken. ondanks dat ik al mijn inkomsten gebruikte om nieuwe ingredienten te kopen of materialen, voelde ik mij zielsgelukkig. hoe zwaar het werk vaak kan zijn vind ik het allemaal de moeite waard.
EEN van de eerste opdrachten die ik met mijn catering had was veertig rijk belegde broodjes bezorgen bij een van mijn allereerste klanten. ik had deze opdracht gekregen via een vriend die daar werkte. het kantoor zat in schiphol-rijk. de veertigtal broodjes moesten om 09.00 uur bezorgd worden aangezien het voor een belangrijke vergadering bestemd was. om 09.00 uur broodjes bezorgen betekende voor mij om 05.00 uur opstaan om vervolgens de ciabatta broodjes af te bakken, de broodjes te beleggen en ze in foliepapier te wikkelen. didi had uiteraard ergens anders een fulltime baan maar stond tegelijk met mij op en was mij vrolijk gaan helpen (lief hè?). de broodjes zijn op tijd afgeleverd en ik kreeg later op de dag een telefoontje van die vriend dat het een groot succes was. mijn dag kon niet meer stuk!
OP het laatst had ik een fulltime baan aan alle opdrachten die ik binnen kreeg. ik had het zo ver gekregen dat ik vaste plekken had waar ik kookte. dan was ik twee dagen op het hoofdkantoor van greenpeace te vinden waar ik samen met twee anderen lunch voorbereidde voor ongeveer 80 a 90 man. en de andere drie dagen kookte ik in de keuken van reclamebureau strawberryfrog. didi had daar twee jaar gewerkt en we kenden daar nog een hoop mensen. doordat we een keer wat vrienden voor een lunch thuis hadden uitgenodigd (die bij strawberryfrog werkten) wilde dylan en jason (beide in het management team) heel erg graag dat ik bij hun op kantoor kwam koken. ik ben er een keertje geweest om het te testen en het bleek een succes!
DE keuken van strawberryfrog was in de soutterain en elke keer kwam er iemand bij me in de keuken kijken wat ik aan het maken was. lekker in de pannen gluren of de beslagkom uitlikken. het voelde allemaal heel huizelijk en kneuterig aan. maar zo gezellig! ik mailde 's ochtends een menu door naar de office-manager en zij stuurde dat aan iederee rond. men kon zich dan inschrijven op mijn lunches. aan het eind van de dag belde ik weer om te vragen hoeveel mensen er kwamen en zo kocht ik mijn boodschappen in. de volgende ochtend kwam ik dan aan met tassen vol boodschappen. ging ik via het kleine trappetje naar de keuken en begon te koken. heel vaak kwamen er mensen beneden die zich niet hadden ingeschreven maar vroegen dan aan me of er nog plek was. heel vaak kon dat wel en ik heb wel eens gehad dat de hele soutterain vol zat. al het eten was op. grandioos!
TOEN we het plan hadden om naar het buitenland te verhuizen wist ik dat ik mijn catering-bedrijfje overal ter wereld weer kon oppakken. en nu is die tijd weer aangebroken! misschien dat ik het weer 'rosalie fooddelivery' noem. ik blijf het nog steeds een catchy name vinden.
Saturday, May 31, 2008
Thursday, May 29, 2008
vakantie
sinds deze week heeft annissa vakantie van haar creche. dus voor mij was het best wel wennen om haar weerl fulltime om mij heen te hebben. voor ik het wist zat ik weer in dat ritme en probeer ik elke dag wel iets leuks met haar te doen. maandag zijn we de hele dag thuis gebleven, wat ook erg leuk kan zijn want je bedenkt dan allerlei leuke dingen zoals kleuren,kleien, muziek draaien en daar op dansen :), tv kijken, lunchen.
gisteren ochtend kregen we eerst bezoek van mijn nederlandse vriendin 'irene' en haar zoontje 'lode' die twee jaar is. annissa vond dat wel heel erg leuk. ze lode nog niet eerder ontmoet dus in het begin was het wel even aftasten. maar bij kindjes is dat zo gebeurd en voor je het weet zijn ze samen aan het spelen. de mama's konden even gezellig bijkletsen en af en toe kwam een van de kids om aandacht vragen. nadat annissa haar middagslaapje had gehad gingen we bij een andere vriendin 'christine' (uit maleisie) langs. zij heeft ook een zoontje 'kyle' van twee jaar. daar hebben we lekker gezeten, kopje thee met wat fruit, annissa zat lekker naast me op de bank tv te kijken en dan af en toe speelde ze met haar vriendje. op deze leeftijd spelen ze nog steeds individueel en niet echt met elkaar. en de fase waar ze nu in zit is dat alles van 'MIJ' is. dat hoorde je ook de hele dag door. een getrek en geduw af en toe! maar goed, het schijnt een fase te zijn. lets hope so!
vandaag zijn we bij een vriendin geweest die een 'playgroup' organiseerde. zij is net bevallen van een dochtertje. we waren in totaal met vijf moeders en 5 kinderen. annissa was de oudste want de rest was baby of ietsje jonger. ze vond het daar ook heel erg leuk en speelde vrolijk met wat speelgoed. zo af en toe hoorde ik het woord 'mij/mine' weer. we hebben daar een uurtje gezeten of zo en zijn toen weer gegaan. de airco in onze auto doet het niet dus ben ik naar een garage gereden om er even naar te laten kijken. nu blijkt dat de airco echt stuk is en ze een nieuw onderdeel moeten gaan plaatsen. een beetje duur om het laten doen. waarschijnlijk laten we het pas repareren wanneer we terug zijn van onze vakantie. vanaf nu gewoon met alle ramen open rijden :). luxe probleem vind je niet? annissa ligt op dit moment lekker te snurken en misschien dat we vanmiddag nog bij een vriendin gaan zwemmen. maar als ik nu naar buiten kijk is er een donkere lucht te zien waar straks heel veel regen uit zal komen. dan maar lekker thuis. kan ik alvast wat voorbereiden voor het avondeten. want mama wordt om 18.30 uur opgehaald door een vriendin en gaan naar een 'book-launch'. een vrouw die ik nu twee heb ontmoet is fotograaf en heeft de foto's gemaakt voor een kookboek. dit kookboek wordt vanavond uitgebracht en daarvoor zijn wij uitgenodigd. leuk om naartoe te gaan want zo kan ik ook weer een beetje netwerken. ik heb het plan om weer een klein catering-bedrijfje op te starten. zo te horen is er veel vraag naar en zodra men weet wat mijn achtergrond is willen ze meteen weten wanneer ik nou eens ga beginnen :). hier over zal ik in een nieuwe blog meer vertellen....
gisteren ochtend kregen we eerst bezoek van mijn nederlandse vriendin 'irene' en haar zoontje 'lode' die twee jaar is. annissa vond dat wel heel erg leuk. ze lode nog niet eerder ontmoet dus in het begin was het wel even aftasten. maar bij kindjes is dat zo gebeurd en voor je het weet zijn ze samen aan het spelen. de mama's konden even gezellig bijkletsen en af en toe kwam een van de kids om aandacht vragen. nadat annissa haar middagslaapje had gehad gingen we bij een andere vriendin 'christine' (uit maleisie) langs. zij heeft ook een zoontje 'kyle' van twee jaar. daar hebben we lekker gezeten, kopje thee met wat fruit, annissa zat lekker naast me op de bank tv te kijken en dan af en toe speelde ze met haar vriendje. op deze leeftijd spelen ze nog steeds individueel en niet echt met elkaar. en de fase waar ze nu in zit is dat alles van 'MIJ' is. dat hoorde je ook de hele dag door. een getrek en geduw af en toe! maar goed, het schijnt een fase te zijn. lets hope so!
vandaag zijn we bij een vriendin geweest die een 'playgroup' organiseerde. zij is net bevallen van een dochtertje. we waren in totaal met vijf moeders en 5 kinderen. annissa was de oudste want de rest was baby of ietsje jonger. ze vond het daar ook heel erg leuk en speelde vrolijk met wat speelgoed. zo af en toe hoorde ik het woord 'mij/mine' weer. we hebben daar een uurtje gezeten of zo en zijn toen weer gegaan. de airco in onze auto doet het niet dus ben ik naar een garage gereden om er even naar te laten kijken. nu blijkt dat de airco echt stuk is en ze een nieuw onderdeel moeten gaan plaatsen. een beetje duur om het laten doen. waarschijnlijk laten we het pas repareren wanneer we terug zijn van onze vakantie. vanaf nu gewoon met alle ramen open rijden :). luxe probleem vind je niet? annissa ligt op dit moment lekker te snurken en misschien dat we vanmiddag nog bij een vriendin gaan zwemmen. maar als ik nu naar buiten kijk is er een donkere lucht te zien waar straks heel veel regen uit zal komen. dan maar lekker thuis. kan ik alvast wat voorbereiden voor het avondeten. want mama wordt om 18.30 uur opgehaald door een vriendin en gaan naar een 'book-launch'. een vrouw die ik nu twee heb ontmoet is fotograaf en heeft de foto's gemaakt voor een kookboek. dit kookboek wordt vanavond uitgebracht en daarvoor zijn wij uitgenodigd. leuk om naartoe te gaan want zo kan ik ook weer een beetje netwerken. ik heb het plan om weer een klein catering-bedrijfje op te starten. zo te horen is er veel vraag naar en zodra men weet wat mijn achtergrond is willen ze meteen weten wanneer ik nou eens ga beginnen :). hier over zal ik in een nieuwe blog meer vertellen....
Tuesday, May 20, 2008
yoshi de kat?
sinds vijf jaar behoort hij tot onze familie, 'yoshi' de kat. hij is echt een schatje die de hele dag achter mij aan loopt. overal waar ik ben is yoshi. zelfs wanneer ik naar het toilet moet krabt hij al aan de deur. wat zo grappig is aan yoshi is dat hij zich vaak als hond gedraagt. sinds we in een huis wonen en hij naar buiten kan wandelen is hij waaks. natuurlijk blaft hij niet maar zodra er een vreemde kat in de tuin komt en hij merkt dat op, rent hij er op af, gaan al zijn haren overeind staan, een hele dikke staart en jaagt hij ze weg!* als ik een balletje weg gooi, rent hij er achter aan (helaas apporteert hij niet :))
* wanneer ik ga rennen, hij achter mij aan rent
en wat hij sinds kort doet is helemaal iets raars:
hij heeft een obsessie voor wasbakken/gootstenen!!!
zodra ik een kraan opendraai en hij de straal water ziet, probeert hij de straal te pakken. het is zo erg dat hij nu bij de wasbak slaapt! in de hoop dat er ineens een waterstraal te zien is.
straks gaat hij de tuinslang ook leuk vinden en hapt hij in de straal (zoals honden dat kunnen doen)
zijn zusje 'mitzu' is een doodnormale poes maar het enige gekke wat zij doet is duimen! ja je leest het goed! wanneer je haar aan het knuffelen bent en ze is helemaal op haar gemak gaat ze op haar rechter pootje (de kussentjes onder haar poot) sabbelen. dit schijnt een teken te zijn dat het beestje te vroeg bij haar moeder is weg gehaald (zielig he???). inmiddels is mitzu vijf jaar en
some 'cloudy' days in KL
een paar dagen geleden schreef ik al over mijn dochter annissa, die zo'n verschrikkelijke driftbui had. sinds die dag heeft ze er elke dag wel eentje gehad. het is iets om gek van te worden. ik haalde haar op van de creche. zoals altijd is ze daar een engeltje en luistert ze heel erg goed naar haar juf. ze was heel opgewekt en ze vertelde mij wat ze allemaal had gedaan. eenmaal thuis aangekomen wilde ze meteen tv gaan kijken. waarop ik haar uitlegde dat we papa zo zouden gaan ophalen en wegbrengen naar de sportschool. normaal gesproken doen we dit niet omdat ik weet dat het voor annissa te onrustig is (in en uit de auto). maar dit keer wilde ik dat wel doen.
mevrouw begon meteen een keel op te zetten. en dat werd van kwaad to erger. ik negeerde haar en ben andere dingen gaan doen, in de hoop dat ze zou ophouden. maar nee hoor, ze ging steeds een toontje hoger :(. om de paar minuten naar haar toe, vragen of ze bij me wilde komen. 'NOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO' kreeg ik als antwoord. goed, dan ga ik weer eventjes verder met wat ik aan het doen was (pfffffffffffffffff)....uiteindelijk kreeg ik haar zover om haar op te tillen en te knuffelen. ze werd heel snel weer kalm en we konden tenminste weer een normaal gesprek voeren (dacht ik).
ze begon weer: 'eevee?' en wijzen naar de tv. ik haar weer uitleggen hoe het zat. begon alles weer van voor af aan! ik heb haar opgetild, mee naar boven genomen en in bed gelegd want met haar viel geen land te bezeilen. meteen didi een sms'je gestuurd dat het niet ging lukken. ik hoorde haar nog krijzen voor een paar minuten en daarna was het stil. ik ben benieuwd of ze straks nog steeds gehumeurd is of dat ik een vrolijk meisje aantref..
ik weet dat een kind regelmaat en routine nodig heeft in zijn/haar leventje. en dat is iets waar ik me echt aan probeer te houden. maar waar ik nu zo bang voor ben dat je daardoor een heel onflexibel kind creeert. een kind dat meteen tegenstribbelt op het moment dat dingen anders gaan. het heeft zeker met haar leeftijd te maken en dat het een fase is. (hopelijk geen wordt vervolgd :))
mevrouw begon meteen een keel op te zetten. en dat werd van kwaad to erger. ik negeerde haar en ben andere dingen gaan doen, in de hoop dat ze zou ophouden. maar nee hoor, ze ging steeds een toontje hoger :(. om de paar minuten naar haar toe, vragen of ze bij me wilde komen. 'NOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO' kreeg ik als antwoord. goed, dan ga ik weer eventjes verder met wat ik aan het doen was (pfffffffffffffffff)....uiteindelijk kreeg ik haar zover om haar op te tillen en te knuffelen. ze werd heel snel weer kalm en we konden tenminste weer een normaal gesprek voeren (dacht ik).
ze begon weer: 'eevee?' en wijzen naar de tv. ik haar weer uitleggen hoe het zat. begon alles weer van voor af aan! ik heb haar opgetild, mee naar boven genomen en in bed gelegd want met haar viel geen land te bezeilen. meteen didi een sms'je gestuurd dat het niet ging lukken. ik hoorde haar nog krijzen voor een paar minuten en daarna was het stil. ik ben benieuwd of ze straks nog steeds gehumeurd is of dat ik een vrolijk meisje aantref..
ik weet dat een kind regelmaat en routine nodig heeft in zijn/haar leventje. en dat is iets waar ik me echt aan probeer te houden. maar waar ik nu zo bang voor ben dat je daardoor een heel onflexibel kind creeert. een kind dat meteen tegenstribbelt op het moment dat dingen anders gaan. het heeft zeker met haar leeftijd te maken en dat het een fase is. (hopelijk geen wordt vervolgd :))
Sunday, May 18, 2008
just an ordinary saturday
07.30 uur: ik word wakker omdat annissa mij roept, ik haal haar uit bed en neem haar naar onze kamer waar ik de dvd-speler aan zet, ze gaat een dvd van paulus de boskabouter kijken maar na 10 minuten wilt ze alweer wat anders zien, dus pocoyo houdt het 5 minuten uit die afgelost wordt door nijntje....didi begint ook wakker te worden, ik ga me douchen want ik ga lekker trainen! didi neemt annissa mee naar beneden en ze gaan de tafel dekken, we ontbijten samen (ik alleen wat drinken en een heerlijk muffin die mijn vriendin megan had gemaakt), didi en annissa gaan lekker tv zitten kijken en ik ga stiekem weg. annissa krijzen zodra ze merkt dat ik weg ga.
11.00 uur: eenmaal in de auto rij ik naar de sportschool, die nog geen 5 minuten van ons huis vandaan is, ik had me al omgekleed dus hoef alleen maar mijn spullen in de locker te stoppen. als eerst ga ik 15 minuten hardlopen op de band, daarna 15 minuten op de crosstrainer, toen alleen maar gewichten (arm en been). anderhalf uur verder ga ik naar boven om me te douchen en aan te kleden. ik rij naar bangsar village, een winkelcentrum 10 minuten van ons vandaan, gelukkig een plekje in de parkeergarage gevonden, geld pinnen, naar de schoenmaker om een extra gaatje in didi's riem te laten maken (aangezien didi zoveel is afgevallen, zakken bijna al zijn broeken van z'n kont :)), naar de juwelier om een nieuwe batterij in een horloge te laten zetten, naar de boekhandel om een kadootje te kopen voor een kinder-verjaardag morgen, een opwaarder-kaart kopen voor mijn prepaid, lunch gehaald bij devi's corner (indiaas), terug naar de supermarkt om wat boodschappen te halen, terug naar huis.
14.45 uur: eenmaal thuis, annissa lag lekker te slapen, didi en ik lekker indiaas geluncht, even uitbuiken op de bank, annissa wakker gemaakt want om 16.00 uur zou nina weer komen. nina is het meisje die we een paar weken geleden hebben ontmoet. zij zou misschien bij ons in huis komen wonen als hulp (zie vorige blogs). dit keer zou ze alleen met annissa spelen om te kijken of het klikt tussen haar en annissa. en of het klikte! annissa was helemaal weg van haar en wilde alleen maar met haar spelen. ze moest huilen toen nina weer weg ging. een goed teken! nu gaan we alles in gang zetten zodat nina hier snel kan komen.
17.30 uur: even lekker ijs eten buiten voor ons huis, didi gaat annissa in bad doen, ik maak een simpele pasta voor haar zodat ze die kan eten wanneer ze uit bad komt, maar uiteindelijk wilt mevrouw daar maar weinig van eten helaas dus brengen we haar meteen naar bed. daarna hebben wij nog een hele poos op de bank gehangen en zitten zappen. rond een uurtje of 20.00 ben ik pas begonnen met koken (salade van tomaat, mozzarella, basilicum en italiaanse worstjes) <--wat je koken noemt hahahahaha...in elkaar flansen bedoel ik. na het eten weer lekker op onze nieuwe/2e hands plofbank, didi een voetbalwedstrijd kijken en ik lekker achter de laptop.
23.00 uur: gaat bij mij het licht uit, val al de hele tijd op de bank in slaap dat ik mezelf niet langer ga kwellen en naar boven ga. een half uur later lig ik er in en didi zie ik om 00.30 weer. hij heeft het wat langer uitgehouden.
11.00 uur: eenmaal in de auto rij ik naar de sportschool, die nog geen 5 minuten van ons huis vandaan is, ik had me al omgekleed dus hoef alleen maar mijn spullen in de locker te stoppen. als eerst ga ik 15 minuten hardlopen op de band, daarna 15 minuten op de crosstrainer, toen alleen maar gewichten (arm en been). anderhalf uur verder ga ik naar boven om me te douchen en aan te kleden. ik rij naar bangsar village, een winkelcentrum 10 minuten van ons vandaan, gelukkig een plekje in de parkeergarage gevonden, geld pinnen, naar de schoenmaker om een extra gaatje in didi's riem te laten maken (aangezien didi zoveel is afgevallen, zakken bijna al zijn broeken van z'n kont :)), naar de juwelier om een nieuwe batterij in een horloge te laten zetten, naar de boekhandel om een kadootje te kopen voor een kinder-verjaardag morgen, een opwaarder-kaart kopen voor mijn prepaid, lunch gehaald bij devi's corner (indiaas), terug naar de supermarkt om wat boodschappen te halen, terug naar huis.
14.45 uur: eenmaal thuis, annissa lag lekker te slapen, didi en ik lekker indiaas geluncht, even uitbuiken op de bank, annissa wakker gemaakt want om 16.00 uur zou nina weer komen. nina is het meisje die we een paar weken geleden hebben ontmoet. zij zou misschien bij ons in huis komen wonen als hulp (zie vorige blogs). dit keer zou ze alleen met annissa spelen om te kijken of het klikt tussen haar en annissa. en of het klikte! annissa was helemaal weg van haar en wilde alleen maar met haar spelen. ze moest huilen toen nina weer weg ging. een goed teken! nu gaan we alles in gang zetten zodat nina hier snel kan komen.
17.30 uur: even lekker ijs eten buiten voor ons huis, didi gaat annissa in bad doen, ik maak een simpele pasta voor haar zodat ze die kan eten wanneer ze uit bad komt, maar uiteindelijk wilt mevrouw daar maar weinig van eten helaas dus brengen we haar meteen naar bed. daarna hebben wij nog een hele poos op de bank gehangen en zitten zappen. rond een uurtje of 20.00 ben ik pas begonnen met koken (salade van tomaat, mozzarella, basilicum en italiaanse worstjes) <--wat je koken noemt hahahahaha...in elkaar flansen bedoel ik. na het eten weer lekker op onze nieuwe/2e hands plofbank, didi een voetbalwedstrijd kijken en ik lekker achter de laptop.
23.00 uur: gaat bij mij het licht uit, val al de hele tijd op de bank in slaap dat ik mezelf niet langer ga kwellen en naar boven ga. een half uur later lig ik er in en didi zie ik om 00.30 weer. hij heeft het wat langer uitgehouden.
parent-teacher meeting
annissa gaat sinds februari naar de creche 'my little home' waar ze het erg naar haar zin heeft. ze is dol op haar juf 'auntie uma', een hele aardige indiase vrouw. auntie uma houdt ons goed op de hoogte hoe annissa het doet. maar afgelopen vrijdag had ik ons eerste 'parent-teacher meeting'. de creche was voor die dag gesloten. didi bleef met annissa thuis want zij zou niet begrijpen dat we naar 10 minuten kletsen weer naar huis zouden gaan. om 09.00 uur had ik mijn afspraak. erg leuk om de creche weer van binnen te bekijken, aangezien ik altijd netjes achter het hek sta bij het wegbrengen en ophalen. daar zat ik dan op een heel klein stoeltje tegenover auntie uma.
de juf vertelde mij dat annissa een heel braaf meisje is die altijd luistert. ze is dol op 'colouring' zo noemt annissa namelijk 'kleuren' en dol op zingen. 'ring around the rosy' is op dit moment haar favoriet! ze heeft nu al een beste vriend en dat is abdullah uit sudan. zodra de kindjes in een rij moeten gaan staan, of elkaars handjes moeten vasthouden omdat ze naar buiten gaan, roept annissa altijd naar abdullah en andersom. ik kreeg een hele map vol met werkjes van vanaf de eerste dag dat annissa daar is begonnen. zo vertederend om te zien wat onze kleine meid allemaal heeft vervaardigd!
zodra wij terug zijn van onze vakantie in nederland gaat auntie uma beginnen om annissa zindelijk te maken (potty training). toevallig had ik vorige week al een potje gekocht en daar zit ze al elke dag op. dan gaat ze zitten en zegt ze: 'wee-wee'. het is allemaal spelenderwijs maar op die manier zal ze langzaamaan echt iets gaan doen. volgens de juf is ze er wel aan toe want ze kijkt heel nieuwsgierig naar de kindjes die al naar het toilet gaan en daar hun plasje/poepje doen. ik ben erg benieuwd!
de juf vertelde mij dat annissa een heel braaf meisje is die altijd luistert. ze is dol op 'colouring' zo noemt annissa namelijk 'kleuren' en dol op zingen. 'ring around the rosy' is op dit moment haar favoriet! ze heeft nu al een beste vriend en dat is abdullah uit sudan. zodra de kindjes in een rij moeten gaan staan, of elkaars handjes moeten vasthouden omdat ze naar buiten gaan, roept annissa altijd naar abdullah en andersom. ik kreeg een hele map vol met werkjes van vanaf de eerste dag dat annissa daar is begonnen. zo vertederend om te zien wat onze kleine meid allemaal heeft vervaardigd!
zodra wij terug zijn van onze vakantie in nederland gaat auntie uma beginnen om annissa zindelijk te maken (potty training). toevallig had ik vorige week al een potje gekocht en daar zit ze al elke dag op. dan gaat ze zitten en zegt ze: 'wee-wee'. het is allemaal spelenderwijs maar op die manier zal ze langzaamaan echt iets gaan doen. volgens de juf is ze er wel aan toe want ze kijkt heel nieuwsgierig naar de kindjes die al naar het toilet gaan en daar hun plasje/poepje doen. ik ben erg benieuwd!
Thursday, May 15, 2008
wat dacht ik???
gisteren had annissa een gigantische driftbui...deze duurde wel een half uur. het is best stressvol om een krijzend kind in huis te hebben moet ik zeggen. ik weet dat het de enige manier voor haar is om haar woede kwijt te raken omdat ze zichzelf nog niet goed kan verwoorden. gelukkig gebeurt dit niet al te vaak en wanneer het zover is gebruik ik mijn tactiek: negeren. om de zoveel tijd naar haar toe gaan, op mijn hurken gaan zodat ik op ooghoogte met haar ben en dan vragen of ze bij me wilt komen. als ze dat niet wilt en nog steeds zo hysterisch doet loop ik weer weg. nou, een half uur later stonden we op het punt om naar een vriendin toe te gaan. annissa dacht dat een vriendje bij ons thuis zou komen spelen dus mevrouw wilde de auto niet in en alles begint van voor af aan! op dat moment heb ik het helemaal gehad en besluit om thuis te blijven. nu gaat ze nog harder huilen omdat ze dan wel ineens weg wil (????) vaak zijn peuters niet te volgen!
goed we bleven dus thuis omdat ik schoon genoeg had van annissa's peuter pubertijd. ik had de autosleutel (die aan een bos zit waar al mijn andere sleutels aan zitten) al in het contact van de auto gedaan en zonder erbij na te denken deed ik de deur van de auto handmatig op slot en gooide de deur dicht....OH NEEEEEEEEEEE....ik had ons buiten gesloten! nu konden we helemaal nergens naartoe. niet naar binnen want ik had alles potdicht afgesloten, niet in de auto, maar ook niet eens uit onze tuin omdat ons hek elektrisch is en de afstandbediening OOK aan mijn sleutelbos zat. als eerst belde ik didi en hij zou naar huis komen met de taxi. maar het was toen 17.00 uur en dan is het al best lastig om een taxi te krijgen vanaf zijn kantoor. toen had ik mijn vriendin gebeld waar ik in eerste instantie naartoe zou gaan en had haar alles uitgelegd. het eerste wat ze zei was: 'ik kom er nu meteen aan en jij tilt annissa over het hek, ik neem haar aan en jij klimt over het muurtje. daarna breng ik je naar didi's kantoor en halen we hem op'. erg fijn om zulke vrienden te hebben, zeker in dit soort gevallen!
goed we bleven dus thuis omdat ik schoon genoeg had van annissa's peuter pubertijd. ik had de autosleutel (die aan een bos zit waar al mijn andere sleutels aan zitten) al in het contact van de auto gedaan en zonder erbij na te denken deed ik de deur van de auto handmatig op slot en gooide de deur dicht....OH NEEEEEEEEEEE....ik had ons buiten gesloten! nu konden we helemaal nergens naartoe. niet naar binnen want ik had alles potdicht afgesloten, niet in de auto, maar ook niet eens uit onze tuin omdat ons hek elektrisch is en de afstandbediening OOK aan mijn sleutelbos zat. als eerst belde ik didi en hij zou naar huis komen met de taxi. maar het was toen 17.00 uur en dan is het al best lastig om een taxi te krijgen vanaf zijn kantoor. toen had ik mijn vriendin gebeld waar ik in eerste instantie naartoe zou gaan en had haar alles uitgelegd. het eerste wat ze zei was: 'ik kom er nu meteen aan en jij tilt annissa over het hek, ik neem haar aan en jij klimt over het muurtje. daarna breng ik je naar didi's kantoor en halen we hem op'. erg fijn om zulke vrienden te hebben, zeker in dit soort gevallen!
Thursday, May 8, 2008
veilig verkeer maleisie
toen we net in de auto zaten wist ik ineens waar mijn volgende blog over zou gaan: het verkeer in kuala lumpur!!! ga er goed voor zitten want wat je nu gaat lezen is verbazingwekkend! wat we hier allemaal niet hebben gezien is niet te filmen. dingen die je nooit van je leven in nederland zou zien (en sommige dingen helaas wel). het is niet zo dat we het bij toeval hebben aanschouwd, nee meerdere malen! hier een beknopte opsomming:
* achteruit rijden op de snelweg omdat men de verkeerde afslag heeft genomen
* brommers op de snelweg
* passagiers die in de laadbak zitten (ook op de snelweg)
* op twee banen tegelijk rijden (door in het midden te rijden en dat doet iedereen)
* stoppen op de snelweg
* van rechts/links/beide kanten worden ingehaald
* ineens pilonnen op jouw baan waardoor je moet uitwijken
* kinderen zitten nooit in een kinderstoel
ik heb nog nooit zoveel getoeterd in mijn hele leven dan hier. omdat wij zoveel regeltjes gewend zijn ben je dus constant voor anderen aan het opletten. en wanneer je toetert is men helemaal van slag. ze kijken je niet eens aan wanneer je langs ze rijdt.
wat ook een heel hoog irritatie-gehalte heeft is wanneer je aan het file-rijden bent maar dat iedereen om de zoveel keer van baan veranderd. omdat ze denken dat de andere baan sneller gaat. of rijdt men op de meest rechter baan maar men moet wel de eerste uitvoeg-strook hebben, die aan de linkerkant is (handig joh!!!)
* achteruit rijden op de snelweg omdat men de verkeerde afslag heeft genomen
* brommers op de snelweg
* passagiers die in de laadbak zitten (ook op de snelweg)
* op twee banen tegelijk rijden (door in het midden te rijden en dat doet iedereen)
* stoppen op de snelweg
* van rechts/links/beide kanten worden ingehaald
* ineens pilonnen op jouw baan waardoor je moet uitwijken
* kinderen zitten nooit in een kinderstoel
ik heb nog nooit zoveel getoeterd in mijn hele leven dan hier. omdat wij zoveel regeltjes gewend zijn ben je dus constant voor anderen aan het opletten. en wanneer je toetert is men helemaal van slag. ze kijken je niet eens aan wanneer je langs ze rijdt.
wat ook een heel hoog irritatie-gehalte heeft is wanneer je aan het file-rijden bent maar dat iedereen om de zoveel keer van baan veranderd. omdat ze denken dat de andere baan sneller gaat. of rijdt men op de meest rechter baan maar men moet wel de eerste uitvoeg-strook hebben, die aan de linkerkant is (handig joh!!!)
Wednesday, May 7, 2008
cursus supermarkten
aanstaande zaterdag hebben we wat vrienden uitgenodigd om bij ons te komen eten. jaaaa op een gegeven moment kom je dan echt aan de beurt hoor! nee dit is eigen initiatief. je moet energie steken in je pasgeboren vriendschap. ik ga indonesisch koken, best wel ambitieus al zeg ik het zelf maar ik moet me van ons beste kant laten zien :). omdat ik zaterdag niet de hele godganse dag in de keuken wil staan ben ik dingen aan het voorbereiden. dus vanochtend heb ik de meeste boodschappen al in huis gehaald.
ik kwam daar in die mega supermarkt en ging kijken of ze ook keukenmachines verkochten. mijn hakmolen was al een poosje geleden overleden. in de indonesische keuken gebruik je erg veel uien, knoflook en allerlei andere kruidenmengsels dat het me een uitstekend plan leek om weer zo'n apparaat aan te schaffen. anders sta ik weer te janken boven die rot uien! wat een opgave was het zeg om een keukenmachine af te rekenen!!! er staan ineens 3 mensen omheen, de doos wordt open gemaakt, de onderdelen worden in elkaar gezet, 'oh hij doet het niet!''oh toch wel, een onderdeel op z'n kop''sorry ja mevrouw, dat het zo lang duurt' andere mes proberen 'ja die doet het ook!!' toen weer alles terug in de doos proberen te stoppen 'huh het past niet meer, hoe kan dat nou????' dus ik als botte kaaskop: 'als je die deksel nou eens omgekeerd in de doos doet en dat karton er lekker uit laat, misschien gaat hij dan wel dicht!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!' niet overdreven, ik was 15 minuten verder. en 15 minuten zijn erg kostbaar wanneer je weet dat je jouw dochter over drie kwartier al weer moet ophalen van de crèche!
hè hè, ik kon verder...zo werkte ik mijn boodschappenlijst af en kwam bij de groenteafdeling aan. hup alle spullen in de kar, naar de weegschalen toe zodat alles in een keer geprijsd kon worden. ik sta netjes op m'n beurt te wachten, komen er twee chineze vrouwtjes even invoegen van de zijkant en overhandigen hun zak tomaten aan de 'weegschaalmedewerker' <--(geen idee hoe zo iemand heet hahahaha). zooooooo irritant!!!! er werd hun vriendelijk uitgelegd dat ze achter in de rij moesten aansluiten. as if they didn't know! goed, volgende opstakel...ik zocht citroengras oftewel lemongrass oftewel sereh in het maleis. ik vragen en dat ging als volgt: rosalie: excuse me, where can i find sereh? weegschaalmedewerker: sorry what? rosalie: SEREH??? lemongrass? weegschaalmedewerker: lemongrass..(1 2 3 4 5) ooooohhhhh you mean SERAI?
okeeeee dacht ik, uitspraak verschilt soms ECHT van het maleis uit indonesië.
die mevrouw bracht me naar de serai en zei: 'it is serai hahahahahaha' waarop ik weer zei: 'yeah i know, but in indonesia we call it sereh!' alsof ik en of andere idioot was die geen flauw idee had wat ik nou precies verkeerd zei. ondertussen had ik nog geen half uur over om de rest vd boodschappen te doen. dat werd racen door die supermarkt. heb niet alles kunnen halen dus dat komt morgen wel. uiteindelijk was ik een kwartier later op annissa's crèche maar gelukkig was heel erg blij om me te zien. lekker naar huis, annissa is tv gaan kijken en ik heb alvast wat kroepoekjes gebakken. je moet met het lichtste werk beginnen hè? ;)
ik kwam daar in die mega supermarkt en ging kijken of ze ook keukenmachines verkochten. mijn hakmolen was al een poosje geleden overleden. in de indonesische keuken gebruik je erg veel uien, knoflook en allerlei andere kruidenmengsels dat het me een uitstekend plan leek om weer zo'n apparaat aan te schaffen. anders sta ik weer te janken boven die rot uien! wat een opgave was het zeg om een keukenmachine af te rekenen!!! er staan ineens 3 mensen omheen, de doos wordt open gemaakt, de onderdelen worden in elkaar gezet, 'oh hij doet het niet!''oh toch wel, een onderdeel op z'n kop''sorry ja mevrouw, dat het zo lang duurt' andere mes proberen 'ja die doet het ook!!' toen weer alles terug in de doos proberen te stoppen 'huh het past niet meer, hoe kan dat nou????' dus ik als botte kaaskop: 'als je die deksel nou eens omgekeerd in de doos doet en dat karton er lekker uit laat, misschien gaat hij dan wel dicht!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!' niet overdreven, ik was 15 minuten verder. en 15 minuten zijn erg kostbaar wanneer je weet dat je jouw dochter over drie kwartier al weer moet ophalen van de crèche!
hè hè, ik kon verder...zo werkte ik mijn boodschappenlijst af en kwam bij de groenteafdeling aan. hup alle spullen in de kar, naar de weegschalen toe zodat alles in een keer geprijsd kon worden. ik sta netjes op m'n beurt te wachten, komen er twee chineze vrouwtjes even invoegen van de zijkant en overhandigen hun zak tomaten aan de 'weegschaalmedewerker' <--(geen idee hoe zo iemand heet hahahaha). zooooooo irritant!!!! er werd hun vriendelijk uitgelegd dat ze achter in de rij moesten aansluiten. as if they didn't know! goed, volgende opstakel...ik zocht citroengras oftewel lemongrass oftewel sereh in het maleis. ik vragen en dat ging als volgt: rosalie: excuse me, where can i find sereh? weegschaalmedewerker: sorry what? rosalie: SEREH??? lemongrass? weegschaalmedewerker: lemongrass..(1 2 3 4 5) ooooohhhhh you mean SERAI?
okeeeee dacht ik, uitspraak verschilt soms ECHT van het maleis uit indonesië.
die mevrouw bracht me naar de serai en zei: 'it is serai hahahahahaha' waarop ik weer zei: 'yeah i know, but in indonesia we call it sereh!' alsof ik en of andere idioot was die geen flauw idee had wat ik nou precies verkeerd zei. ondertussen had ik nog geen half uur over om de rest vd boodschappen te doen. dat werd racen door die supermarkt. heb niet alles kunnen halen dus dat komt morgen wel. uiteindelijk was ik een kwartier later op annissa's crèche maar gelukkig was heel erg blij om me te zien. lekker naar huis, annissa is tv gaan kijken en ik heb alvast wat kroepoekjes gebakken. je moet met het lichtste werk beginnen hè? ;)
Monday, May 5, 2008
shoppen
van het weekend had ik al met mijn kiwi-vriendinnetje (nieuw-zeelanders noemen ze kiwi :)) zitten sms'en of ze zin had om vandaag af te spreken. nadat we onze kindjes op de creche hadden gedropt zouden wat gaan doen. haar zoon zit op dezelfde creche als annissa. mijn plan was om ergens een koffie te drinken of zo. maar zij moest nog wat dingen halen in mid valley mega mall (ik struikel aaaaaaltijd over deze onbenullige naam hahahah). iets voor tienen kwamen we daar aan en hebben we eerst wat gedronken. daarna meteen de topshop in hahahaha.
(voor degene die topshop niet kennen, deze winkel is volgens mij nog steeds niet in nederland gevestigd (unbelieveble!). het komt uit engeland en is een erg leuke winkel. een goeie concurrent voor de h&m. alleen is de topshop wel wat duurder volgens mij.)
wij als een gek door al die rekken heen en uiteindelijk gingen we met een lading de kleedkamers in. ik moest echt nodig nieuwe kleren hebben. alleen de afgelopen twee jaar had ik een soort antipatie voor winkelen opgebouwd. dat krijg je wanneer je in singapore woont en het enige wat je daar kan doen is shoppen. dus bij mij had het een omgekeerde werking, ik kocht echt nauwelijks wat. ook omdat ik bijna nooit wat leuks tegenkwam. nou daar had ik vanochtend ECHT geen moeite mee (zie foto). voorlopig kan ik weer even vooruit!
(voor degene die topshop niet kennen, deze winkel is volgens mij nog steeds niet in nederland gevestigd (unbelieveble!). het komt uit engeland en is een erg leuke winkel. een goeie concurrent voor de h&m. alleen is de topshop wel wat duurder volgens mij.)
wij als een gek door al die rekken heen en uiteindelijk gingen we met een lading de kleedkamers in. ik moest echt nodig nieuwe kleren hebben. alleen de afgelopen twee jaar had ik een soort antipatie voor winkelen opgebouwd. dat krijg je wanneer je in singapore woont en het enige wat je daar kan doen is shoppen. dus bij mij had het een omgekeerde werking, ik kocht echt nauwelijks wat. ook omdat ik bijna nooit wat leuks tegenkwam. nou daar had ik vanochtend ECHT geen moeite mee (zie foto). voorlopig kan ik weer even vooruit!
vanmiddag gaan we op kraamvisite bij een andere vriendin. zij hebben al twee kindjes. een zoontje van vier en een dochter van twee en een half. nu hebben zij een meisje geadopteerd hier uit maleisie. het meisje is nog geen week oud! gisteren al een kadootje gekocht en straks het kleine wonder bekijken. heb er zin in!
veilig thuis
ik ging rond 00.00 uur pas naar bed en nog steeds geen mitzu te bekennen! ik voelde me echt rot, didi ook trouwens. onze andere kat 'yoshi' was ook echt van slag. we waren nog een paar keer wezen kijken rondom het huis of we misschien iets zagen maar helaas. we hebben licht geslapen, alsof we wakker moesten blijven voor het geval we mitzu hoorde miauwen.
vanochtend om 06.45 werd er weer als vanouds op de deur gekrabt, yoshi. hij sprong meteen op bed en wilde non-stop knuffelen! iets wat hij normaliter maar even doet, een ochtend groet en dan is hij weer spoorloos. ik meteen naar beneden gelopen om de schuif-puien open te doen waardoor er een lekker briesje in huis ontstaat. goed kijken of ik mitzu zag maar nee :-(. toen liep ik naar de keuken en wie zag ik daar zitten? MITZU!!!!!!!!!!!!! ik was zooooo blij en opgelucht om haar te zien dat wil je niet geloven. hup meteen de deur open gemaakt en haar opgetild. ik nam haar mee naar boven. didi was zich aan het scheren in de badkamer en zag mitzu via de spiegel. hij draaide zich om en zei: 'zie je nou wel? ik zei toch dat het allemaal wel goed kwam?'
ze is er volgens mij wel goed van geschrokken want ze blijft nu de hele tijd binnen. ze heeft trouwens geen halsband meer waar een belletje en een naam-plaatje aan zat. misschien is ze wel ergens vast komen te zitten of heeft iemand haar geprobeerd mee te nemen. we zullen het nooit weten. het maakt ook allemaal niet uit. ze is thuis en ik ben ontzettend blij!!!
vanochtend om 06.45 werd er weer als vanouds op de deur gekrabt, yoshi. hij sprong meteen op bed en wilde non-stop knuffelen! iets wat hij normaliter maar even doet, een ochtend groet en dan is hij weer spoorloos. ik meteen naar beneden gelopen om de schuif-puien open te doen waardoor er een lekker briesje in huis ontstaat. goed kijken of ik mitzu zag maar nee :-(. toen liep ik naar de keuken en wie zag ik daar zitten? MITZU!!!!!!!!!!!!! ik was zooooo blij en opgelucht om haar te zien dat wil je niet geloven. hup meteen de deur open gemaakt en haar opgetild. ik nam haar mee naar boven. didi was zich aan het scheren in de badkamer en zag mitzu via de spiegel. hij draaide zich om en zei: 'zie je nou wel? ik zei toch dat het allemaal wel goed kwam?'
ze is er volgens mij wel goed van geschrokken want ze blijft nu de hele tijd binnen. ze heeft trouwens geen halsband meer waar een belletje en een naam-plaatje aan zat. misschien is ze wel ergens vast komen te zitten of heeft iemand haar geprobeerd mee te nemen. we zullen het nooit weten. het maakt ook allemaal niet uit. ze is thuis en ik ben ontzettend blij!!!
Sunday, May 4, 2008
vermist
sinds een aantal weken kunnen onze twee katten (yoshi & mitzu) ook naar buiten. voor hun een hele nieuwe wereld aangezien ze altijd op een etage hebben gewoond. ze gaan elke keer een stukje verder maar komen dan na een poosjes weer vrolijk terug gewandeld. sinds vanmiddag hebben we mitzu niet meer gezien!!! ik kan je zeggen dat ik er best wel van slag door ben. tuurlijk kan ze zo weer aan komen lopen of dat ze morgen er weer is. maar mijn gedachten gaan nu alle kanten op. 'straks is ze verdwaald en kan ze ons huis niet meer vinden, iemand heeft haar meegenomen, ze heeft een ongeluk gehad'. verschrikkelijk!!! als je geen huisdieren hebt/hebt gehad is het moeilijk voor te stellen hoe je je kan voelen op dit soort momenten. maar wees blij dat je het niet kent! dit zijn nou de dingen waardoor je 2x moet nadenken voordat je een huisdier aanschaft. dit kan er gebeuren. je gaat je heel erg aan zo'n beestje hechten dat wanneer het ineens mis gaat, je een knoop in je maag hebt...
laten we hopen dat ze veilig thuis komt!
laten we hopen dat ze veilig thuis komt!
gevonden?
via onze huidige parttime hulp kreeg ik een telefoonnummer van ene gina. zij is een agent die al ruim negen jaar filippijnse vrouwen helpt aan een baan als hulp in huis. gisteren ochtend kwam gina langs. ze had haar schoonzusje 'nina' mee genomen. nina is eind twintig en op zoek naar een nieuw gezin. ze woont sinds een paar maanden hier. daar voor woonde ze twee jaar in abu dhabi waar ze bij een gezin woonde met drie kinderen. ze kwam ontzettend lief over. een beetje verlegen maar dat is normaal. na goed te hebben gesproken kwamen we tot het idee om nina vanaf aanstaande zaterdag te laten komen om te kijken of het klikt. als dat zo is komt ze snel bij ons wonen. ik vind het hartstikke spannend want dit hebben we nog niet eerder mee gemaakt. maar het voelde meteen goed dus ik denk haast wel dat het gaat werken. het is wel verstandig om het even aan te kijken voordat je ergens ja op zegt en alle papieren in orde worden gemaakt.
Thursday, May 1, 2008
hulp in huis
sinds kort zijn we er over na aan het denken om hulp in huis te nemen. het heeft ons twee en een half jaar geduurd om zeker te weten of we dit willen doen ja/nee. ja dus en we zijn onze zoektocht al begonnen. we komen uit een land waar het heel ongebruikelijk is om hulp in huis te hebben. ik krijg ook steeds vragen als: 'weet je het zeker?, je kunt toch ook gewoon een oppas regelen?, dan heb je helemaal geen privacy meer, wat als het niet goed gaat, ze haar werk niet goed doet?' etc. maar men vergeet een ding, wij zijn hier met z'n drietjes. we hebben geen enkel familie-lid/hele goede vriend om ons heen waar we op terug kunnen vallen. de enige reden voor ons om hulp in huis te halen is zodat we voor onszelf ook wat meer vrijheid creeeren. dat papa en mama ook eens wat vaker met z'n tweeen wat kunnen doen (uit eten, naar de bioscoop, winkelen, met vrienden wat gaan drinken) en een andere grote reden is, ik wil weer gaan werken. dan is het erg fijn om iemand in huis te hebben waar je op kan rekenen. zodra annissa uit de creche komt is er opvang.
ik had al aan vrienden gevraagd of ze voor mij rond konden kijken, wie weet dat zij weer wat hoorde. ondertussen had ik ook een oproep geplaatst op expatkl.com. en daar kreeg ik twee reacties op. afgelopen zondag om 12.00 uur kwam de eerste dame genaamd 'dulani'. ze kwam uit sri lanka. ze kwam heel aardig over. nadat ik in het kort had vertelt wat wij precies zochten vertelde ze mij dat zij niet dulani was maar minthi, een vriendin van dulani (?). ze legde uit dat dulani niet inwonend wilde zijn waardoor ze haar vriendin had voorgedragen. een heel vaag verhaal! ik had ook meteen zoiets van: 'jij gaat het niet worden'. het voelde meteen niet goed meer of zo.
om 15.00 uur zou ester komen, een wat oudere vrouw uit de filippijnen met veel ervaring. ze kwam samen met twee nichtjes. ze leek me heel erg aardig en betrouwbaar alleen beheerste ze de engelse taal niet goed genoeg. in het korte gesprek wat wij hadden moest ze meerdere malen aan haar nicht vragen wat ik nou precies bedoelde. wat ik erg belangrijk vind is dat er geen onduidelijkheden ontstaan tussen jou en de hulp. zij zou voor annissa zorgen op de momenten dat wij er niet zijn. en wanneer zij jou dan niet begrijpt kan dat problemen opleveren. ik vroeg haar of ze een referentie had waar ik naartoe mocht bellen want legde ik uit vond het wel belangrijk om te weten hoe haar huidige gezin over haar dacht. ze werkte op dat moment voor een zweeds gezin die weer terug zouden gaan naar de zweden. zodoende dat zij op zoek was naar een nieuw gezin.
de volgende dag ben ik met de referentie van ester gaan bellen. en ik legde uit waarvoor ik precies belde. de dame aan de andere kant van de lijn vertelde dat zij helemaal niet ging verhuizen maar nog zeker een jaar in KL zouden blijven! ik was helemaal verbaasd. ze zei dat ze ester had ontslagen omdat ze helemaal niet haar werk goed deed. ongelooflijk vind je niet? wat dacht ester toen ze mij haar referentie gaf? dat ik niet achter de waarheid zou komen? anyways, ik heb de zweedse vrouw hartelijk bedankt voor haar info en heb meteen ester opgebeld. die ontkende het volledig. toen heb ik haar heel vriendelijk gezegd dat ik niet met haar in zee wil en op zoek ga naar iemand anders.
gisterenmiddag had ik afgesproken met edith, ook wat oudere vrouw uit de filippijnen. heel kort met haar gesproken maar ze kwam betrouwbaar over. mochten wij haar aannemen moet ik wel al het papierwerk zelf gaan regelen (werkvergunning, verzekering etc.) en dat schijnt echt een gedoe te zijn. dus om een lang verhaal kort te maken, ik heb een telefoonnummer van een agent die dat allemaal voor jou doet. zij vind geschikte kandidaten voor jou, daarmee heb je allemaal een gesprek en dan maak je jouw keuze. alle administratie word door haar gedaan. maandag ga ik maar eens bellen met deze instantie want om zelf op zoek te gaan is niet echt een aanrader!
later meer!
ik had al aan vrienden gevraagd of ze voor mij rond konden kijken, wie weet dat zij weer wat hoorde. ondertussen had ik ook een oproep geplaatst op expatkl.com. en daar kreeg ik twee reacties op. afgelopen zondag om 12.00 uur kwam de eerste dame genaamd 'dulani'. ze kwam uit sri lanka. ze kwam heel aardig over. nadat ik in het kort had vertelt wat wij precies zochten vertelde ze mij dat zij niet dulani was maar minthi, een vriendin van dulani (?). ze legde uit dat dulani niet inwonend wilde zijn waardoor ze haar vriendin had voorgedragen. een heel vaag verhaal! ik had ook meteen zoiets van: 'jij gaat het niet worden'. het voelde meteen niet goed meer of zo.
om 15.00 uur zou ester komen, een wat oudere vrouw uit de filippijnen met veel ervaring. ze kwam samen met twee nichtjes. ze leek me heel erg aardig en betrouwbaar alleen beheerste ze de engelse taal niet goed genoeg. in het korte gesprek wat wij hadden moest ze meerdere malen aan haar nicht vragen wat ik nou precies bedoelde. wat ik erg belangrijk vind is dat er geen onduidelijkheden ontstaan tussen jou en de hulp. zij zou voor annissa zorgen op de momenten dat wij er niet zijn. en wanneer zij jou dan niet begrijpt kan dat problemen opleveren. ik vroeg haar of ze een referentie had waar ik naartoe mocht bellen want legde ik uit vond het wel belangrijk om te weten hoe haar huidige gezin over haar dacht. ze werkte op dat moment voor een zweeds gezin die weer terug zouden gaan naar de zweden. zodoende dat zij op zoek was naar een nieuw gezin.
de volgende dag ben ik met de referentie van ester gaan bellen. en ik legde uit waarvoor ik precies belde. de dame aan de andere kant van de lijn vertelde dat zij helemaal niet ging verhuizen maar nog zeker een jaar in KL zouden blijven! ik was helemaal verbaasd. ze zei dat ze ester had ontslagen omdat ze helemaal niet haar werk goed deed. ongelooflijk vind je niet? wat dacht ester toen ze mij haar referentie gaf? dat ik niet achter de waarheid zou komen? anyways, ik heb de zweedse vrouw hartelijk bedankt voor haar info en heb meteen ester opgebeld. die ontkende het volledig. toen heb ik haar heel vriendelijk gezegd dat ik niet met haar in zee wil en op zoek ga naar iemand anders.
gisterenmiddag had ik afgesproken met edith, ook wat oudere vrouw uit de filippijnen. heel kort met haar gesproken maar ze kwam betrouwbaar over. mochten wij haar aannemen moet ik wel al het papierwerk zelf gaan regelen (werkvergunning, verzekering etc.) en dat schijnt echt een gedoe te zijn. dus om een lang verhaal kort te maken, ik heb een telefoonnummer van een agent die dat allemaal voor jou doet. zij vind geschikte kandidaten voor jou, daarmee heb je allemaal een gesprek en dan maak je jouw keuze. alle administratie word door haar gedaan. maandag ga ik maar eens bellen met deze instantie want om zelf op zoek te gaan is niet echt een aanrader!
later meer!
Subscribe to:
Posts (Atom)
