amsterdam - singapore - kuala lumpur - ?

we zullen heel snel meer weten over wat onze volgende woonplaats zal gaan worden. en over het algemeen zijn we er heel kalm onder. maar op sommige momenten hebben we er genoeg van en willen we weten waar we aan toe zijn. ik heb de huur vorige week opgezegd & een mailtje rond gestuurd om onze auto te verkopen. er hangen ook een paar briefjes in de auto en misschien raken we hem daardoor wel kwijt. didi heeft een paar weken geleden zijn ontslag ingediend omdat het gewoon echt niet langer meer kon. een hele hoop gezeur op het kantoor waar niets aan veranderd werd. dus hebben wij de beslissing genomen om er een punt achter te zetten. en het is de beste keuze geweest. didi is heel erg opgelucht en blij dat er een eind aan deze nachtmerrie begint te komen. natuurlijk brengt het stress met zich mee dat hij op dit moment nog niks concreets heeft. alhoewel hij wel een aantal gesprekken heeft lopen. maar we willen ons geen gevangenen voelen. met iets door moeten gaan omdat er geen keuze is. die is er altijd.

onze huur loopt af 15 juli en dan moet het huis helemaal leeg & schoon zijn. voordat het zover is wil ik zoveel mogelijk dingen geregeld hebben. zo heb ik annissa's kamer al zowat helemaal uitgezocht, weet welke meubels we niet mee zullen nemen, is annissa's creche al schriftelijk ingelicht wanneer haar laatste dag zal zijn, verkoop van auto is in gang. uiteraard ben ik er nog lang niet en ik kijk er eerlijk wel een beetje tegenop wat we allemaal nog moeten doen. didi's laatste dag zal 19 juli zijn maar omdat hij nog wat vrije dagen heeft zal dat 7 juli al zijn. wel fijn zodat we samen de verhuizing kunnen regelen / dat er iemand bij de kids is wanneer er veel in huis gedaan moet worden.

zoals ik net al schreef zullen we heel snel weten waar we naartoe gaan dus kan daar niet zoveel over verklappen. een ding weten we wel en dat is dat we azie gaan verlaten. we hebben dan dik 4,5 jaar in deze regio gewoond en we hebben een geweldige tijd gehad. wat zal ik het weer gaan missen! en nog zoveel andere dingen! maar ik kijk ook erg uit naar alles wat komen zal. ik zal dan stoppen met mijn blog en laat er een boekje van maken. zodat we er in de toekomst in terug kunnen lezen wat we hier allemaal hebben meegemaakt. wie weet start ik wel een nieuwe!

het viel annissa op dat er briefjes aan de binnenkant van de ramen in de auto geplakt waren en vroeg mij van de week waarom ik 'stickers' had geplakt. dus vertelde ik haar eerlijk dat we auto gingen verkopen omdat we gaan verhuizen. op de weg naar huis zei ze niks dus dacht ik dat ze het niet begreep wat ik haar uitlegde. maar dat had ik compleet mis! toen we thuiskwamen stond ze bij de voordeur en zei:

annissa: i don't want to go weg
ik: nee we gaan vandaag niet weg we blijven thuis, we hebben geen afspraken
annissa: noooooooo i don't want to go weg!
ik: owww je bedoelt je wilt niet verhuizen?
annissa: nee!

ik kon wel door de grond zakken. wat vond ik dit erg! ze keek er ook best wel verdrietig bij. wat zeg je dan? ik wist op dat moment niks in te brengen. en heb haar even gelaten. om het idee te laten zinken. later kwam ze bij me zitten en heb met haar gepraat. ze had waterige oogjes. dit is het allergrootste nadeel die er maar bestaat. om te zien hoe vervelend jouw kinderen het vinden om alles achter te moeten laten. annissa heeft hier haar eerste vriendjes gemaakt, is naar haar eerste schooltje gegaan. en eigenlijk alle eerste mijlpalen heeft ze hier meegemaakt. ik weet ook dat wanneer we ergens anders wonen ze heel snel zal gaan wennen en dat ze nieuwe vriendjes maakt. ze zal KL wel missen maar voor we het weten zit ze in haar nieuwe leventje. maar dat neemt nog niet weg dat het nu zwaar voor haar is :(