lennox

hallo!

hier ben ik weer :). zoals de meeste van jullie al weten is lennox afgelopen maandag 8 juni geboren. hij woog 3.7 kilo en was 48 cm bij de geboorte. we zijn nu zes dagen verder en zal het nu wel veranderd zijn. eergisteren zijn we weer even terug geweest naar het ziekenhuis omdat ik hem er nogal geel uit vond zien. hij kreeg weer een hielprikje :(. hij was compleet overstuur, zo zielig! aan het eind van de dag kregen we de uitslag en gelukkig was alles goed. hij hoefde niet terug naar het ziekenhuis. annissa had exact hetzelfde bij de geboorte en moest toen twee dagen langer blijven. de geling komt doordat de lever nog niet optimaal werkt en de afvalstoffen niet kan verwerken. door de baby heel veel daglicht te geven komt de lever op gang en gaat de geling weg. zijn poep is nu knalgeel dus dat betekend dat de geling uit zijn lichaam verdwijnt!

lennox is een ontzettend rustige baby die erg van slapen houdt. ik moet hem met veel moeite wakker maken om hem te kunnen borstvoeden. in de nacht voed ik hem een keer en daarna kan ik gewoon lekker doorslapen. ik voel me eerlijk gezegd heel erg goed! wel zijn mijn borsten enorm vol met moedermelk en staan ze echt constant op knappen. ik probeer zo nu en dan af te kolven maar de spanning gaat hierdoor nog steeds niet weg. zelfs onder m'n oksels heb ik van die lelijke bulten, puur door de melk ophoping. dit is ook geen prettig gevoel.

de bevalling ging over het algemeen goed alleen vond ik het lang duren. ik moest ingeleid worden omdat lennox anders te groot zou worden om natuurlijk ter wereld te komen. de zuster wilde het infuus aanbrengen alleen kon ze de ader niet vinden!!! ik keek al de andere kant op toen ze dat deed, even de tanden op elkaar! en toen ik keek bleek de naald er nog niet in te zitten..pfffffffff....gelukkig kwam er een andere zuster bij en die deed het snel en goed. gelukkig!!! voor die tijd hadden ze me al een middeltje gegeven zodat m'n darmen geleegd zouden worden. ik hoefde niet lang te wachten of ik rende naar het toilet. wat was dit fijn want ik was al dagen vestopt. daar lag ik dan op het ziekenhuis bed, te wachten op de eerste weeen. en die kwamen al snel. een hele lange pijnlijke....daarna wat kleintjes en toen helemaal niks.....even later een vloedgolf aan ongelooflijk pijnlijke onverdraagzame weeen. ik hield het niet meer en wist gewoon niet waar ik het zoeken moest. ik vloog tegen het plafond! ik belde meteen een zuster op en zei tegen haar dat ik pijnbestrijding wilde. 'ja hoor, wat wilt u? gas/bilprik/ruggenprik'. ik zei meteen zonder twijfel dat ik een ruggenprik wilde want ik had bij annissa gas en een bilprik gehad en voelde nog heel veel! niet veel later kwam de anesthetist en voor ik het wist had ik de ruggenprik ontvangen. het was in een tel gebeurd! de pijn verdween als sneeuw voor de zon en ooooohhhh wat was ik blij!!!!!!!! dat wil je niet weten!!! zo heb ik vele hazenslaapjes kunnen houden want ik was wel heel sloom geworden. maar mij hoorde je niet klagen!

van 14.00 uur tot 21.00 uur had ik maar 5 cm ontsluiting en tussendoor kwam de pijn weer terug dus werd m'n dosis opgehoogd. het wachten begon me echt moe te maken. en ondertussen voelde ik persweeen opkomen. mijn gynaecologe zou om 22.30 uur terug komen om te kijken hoeveel ontsluiting ik had en of lennox al ingedaald was. want hij zat nog steeds erg hoog! het zou spannend worden want als hij om 22.30 uur nog steeds niet ingedaald zijn en ik geen 5 cm onsluiting zou hebben zouden we overgaan op een keizersnede. maar mijn gynaecologe dr. premitha stond er op om mij een natuurlijke bevalling te geven. ze stond er op! om 22.30 uur kwam ze dan en ze ging meteen voelen waar lennox nu zat. nog steeds hoog EN zijn hoofd lag niet naar beneden maar omhoog. dus de diameter van zijn hoofd zou groter zijn en daardoor niet door het geboortekanaal kunnen :(. maar dr. premitha kwam met het idee om hem te leiden door met haar vingers zijn hoofdje naar beneden te brengen en ik ondertussen moest persen. daarnaast zou ze ook de vacuum pomp gebruiken zodat hij er sneller uit zou komen. ik was zo moe tegen die tijd dat het persen echt zwaar voor me was. ik had ook het gevoel dat ik helemaal niks aan het doen was. m'n gynaecologe, drie zusters en didi riepen allemaal dat ik moest persen, nog harder en harder! en ik werd er gewoon moedeloos van. maar uiteindelijk was hij er! lennox werd meteen op m'n buik gelegd en toen voelde ik ineens hoe zwaar hij was hahahaha. daarna werd hij meteen gewogen en opgemeten. de zusters hadden nog nooit zo'n grote dikke navelstreng gezien. ik was maar een heel klein beetje ingscheurd en dat werd meteen gehecht. ik was zooooooooooo blij dat het over was. echt een opluchting! inmiddels was het al bijna 00.00 uur en ik moest nog twee uur in die kamer blijven. daarna werden we naar boven gebracht, naar de kamer waar ik ging slapen. didi is met ons mee gegaan en is uiteindelijk rond een uurtje of 03.00 naar huis gegaan zodat hij bij annissa was de volgende ochtend.

ik had bijna geen oog dicht gedaan. m'n lichaam zat nog vol met adrenaline. de volgende ochtend had ik overal spierpijn en flinke naweeen. die waren pijnlijk! plassen was ook lastig. maar daar heb ik gelukkig pijnstillers voor gekregen. het doet nu overigens nog steeds pijn. het prikt verschrikkelijk! didi en annissa kwamen in de middag langs en hebben de rest van de dag bij mij door gebracht. bijtijds gingen ze weer naar huis en annissa begreep er niks van dat ik niet met haar mee ging. ze was helemaal aan het huilen en van slag. didi heeft haar toen naar bed gebracht en toen ze eenmaal sliep kwam hij weer terug. woendagochtend werd lennox door de kinderarts gecontroleerd en kreeg zijn twee inentingen. alles was goed dus mochten we naar huis! ik was hartstikke blij met dit nieuws want in een ziekenhuis slapen zo in je eentje is zo saai.